Δημοφιλή ¶ρθρα

Δημοφιλή ¶ρθρα

Υπηρεσίες

Δείτε επίσης

5+1 Προβλήματα που Αντιμετωπίζουν οι Ασθενείς με Θυρεοειδίτιδα Χασιμότο
7 Προβλήματα που Προκαλεί η Χρόνια Φλεγμονή στους Ασθενείς με Αυτοάνοσο Νόσημα
Αυτοάνοσα & Χρόνια Νοσήματα
Ειδικές Εξετάσεις Καθορίζουν την Πορεία των Αυτοάνοσων Νοσημάτων

Δείτε επίσης

5+1 Προβλήματα που Αντιμετωπίζουν οι Ασθενείς με Θυρεοειδίτιδα Χασιμότο
7 Προβλήματα που Προκαλεί η Χρόνια Φλεγμονή στους Ασθενείς με Αυτοάνοσο Νόσημα
Αυτοάνοσα & Χρόνια Νοσήματα
Ειδικές Εξετάσεις Καθορίζουν την Πορεία των Αυτοάνοσων Νοσημάτων

3 Προκλήσεις που Αντιμετωπίζουν Ασθενείς με Ελκώδη Κολίτιδα


Ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που δεν ανιχνεύονται εύκολα, περνούν απαρατήρητες για πολλά χρόνια και επηρεάζουν τα επίπεδα ενέργειας, τη λειτουργία του εντέρου και τη διάθεση ασθενών με ελκώδη κολίτιδα. 

3 Προκλήσεις που Αντιμετωπίζουν Ασθενείς με Ελκώδη Κολίτιδα
 
Αρκετοί ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα  εξακολουθούν να βιώνουν συμπτώματα που συνδέονται με το έντερο και τη χρόνια φλεγμονή, ακόμη και όταν η νόσος τους βρίσκεται σε ύφεση.
 
Ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που δεν ανιχνεύονται εύκολα, περνούν απαρατήρητες για πολλά χρόνια και επηρεάζουν τα επίπεδα ενέργειας, τη λειτουργία του εντέρου και τη διάθεση ασθενών με ελκώδη κολίτιδα. 

 
Είναι ιδιαίτερα συχνό ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα να μην αισθάνονται απόλυτα καλά, ακόμη και όταν η νόσος τους βρίσκεται σε ύφεση[1].
 
Τα πιο συχνά προβλήματα που ταλαιπωρούν τους ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα είναι:
 
1. Κόπωση και χαμηλή ενέργεια: επηρεάζουν την καθημερινότητα και συχνά κάνουν τον ασθενή να νιώθει ότι δεν μπορεί να αποβάλει την κόπωση. Η διαταραχή της λειτουργίας του εντέρου οδηγεί σε ελλείψεις σε βιταμίνες (D, σύμπλεγμα Β, Κ2), μεταλλικά στοιχεία (μαγνήσιο, σίδηρο, ασβέστιο, ψευδάργυρος) και αμινοξέα (γλουταμίνη, γλυκίνη, λυσίνη, προλίνη), που εμποδίζουν την πλήρη επούλωση του βλεννογόνου του εντέρου και επηρεάζουν την απόδοση του οργανισμού σε ενέργεια.  
 
2. Συμπτώματα από το γαστρεντερικό. Συμπτώματα από το στομάχι και το έντερο, μπορούν να παραμένουν ακόμη και όταν η νόσος βρίσκεται σε ύφεση. Πρόκειται για συμπτώματα που κατά την περίοδο ύφεσης, μοιάζουν με αυτά της σπαστικής κολίτιδα με φουσκώματα, κοιλιακή διάταση και δυσφορία. Συχνά οι ασθενείς έχουν μια συνεχή αίσθηση ενόχλησης ή «βάρους», χαμηλά στην αριστερή κοιλιακή χώρα.
 
Οφείλονται σε αλλοίωση του εντερικού μικροβιώματος σε διαταραχές στην κινητικότητα του εντέρου και συχνά στη διατροφή που ακολουθούν οι ασθενείς. Κατά την περίοδο κρίσεων συστήνονται συνήθως διατροφές με χαμηλό υπόλειμμα, ώστε να μην ερεθίζεται κατά το δυνατόν ο βλεννογόνος του εντέρου. Ωστόσο, οι συγκεκριμένες τροφές (ρύζι, πατάτες, λευκά άλευρα) όταν καταναλώνονται μακροπρόθεσμα προκαλούν ζυμώσεις και αυξάνουν την παραγωγή αερίων, οδηγούν σε αλλοίωση της εντερικής χλωρίδας και επιβάρυνση της πορείας της υγείας των ασθενών[2].
 
Επιπρόσθετα των ενοχλήσεων από το γαστρεντερικό, η χρόνια αυξημένη κατανάλωση αμυλούχων τροφών, προκαλεί σημαντικές μεταβολικές διαταραχές. Οδηγεί στην αύξηση του σπλαχνικού λίπους, στην αύξηση των επιπέδων των τριγλυκεριδίων, ενώ μπορεί να προκαλέσει μείωση των επιπέδων της «καλής» χοληστερίνης,  διαταραχή στο μεταβολισμού της γλυκόζης και υπέρταση.
 
3. Διαταραχές της διάθεσης. Ο ασθενής μπορεί να νιώθει μελαγχολία και κακή διάθεση, που συχνά είναι δυσανάλογες των καταστάσεων που βιώνει στην καθημερινότητα του. Η μελαγχολία μπορεί να εναλλάσσεται με έντονο εκνευρισμό, που συνδέεται και με τη χρόνια έλλειψη ενέργειας, επηρεάζοντας τις σχέσεις και την κοινωνική ζωή του ασθενούς.

Οι μεταβολικές διαταραχές, οι ελλείψεις του οργανισμού που συνυπάρχουν στους ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα και η φαρμακευτική αγωγή, επηρεάζουν τη λειτουργία του νευρικού και του ορμονικού συστήματος και έχουν σημαντική αρνητική επίπτωση στη διάθεση.
 
Τα παραπάνω συμπτώματα επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινότητα μεγάλου αριθμού ασθενών με ελκώδη κολίτιδα, ακόμη και όταν η νόσος τους βρίσκεται σε ύφεση. Είναι κοινό μάλιστα, οι ασθενείς σταδιακά να «συνηθίζουν» την ύπαρξη των συμπτωμάτων και να σταματούν να τα παρατηρούν, θεωρώντας ότι αυτή είναι η «φυσιολογική» ροή της ζωής.   
 
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ελλείψεις του οργανισμού και οι μεταβολικές διαταραχές, παραμένουν και διαταράσσουν τη λειτουργία του οργανισμού συνολικά.
 
Η ελκώδης κολίτιδα είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα. Εκδηλώνεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα λανθασμένα επιτίθεται στο βλεννογόνο του παχέος εντέρου.

Η χρόνια φλεγμονή του εντέρου και οι συχνές υποτροπές επηρεάζουν σημαντικά την υγεία και την ποιότητα ζωής των ασθενών.    
 
Η ελκώδης κολίτιδα είναι μια νόσος με σημαντικό μεταβολικό υπόβαθρο και συνδέεται άμεσα με τον τρόπο ζωής, ελλείψεις του οργανισμού και τη διατροφή.  Υπάρχουν πέντε κεντρικοί παράγοντες που συντείνουν στην εμφάνιση της συγκεκριμένης νόσου και επιδεινώνουν την πορεία της.
 

  • Έλλειψη βιταμίνης D και μικροθρεπτικών συστατικών
     
  • Αυξημένη κατανάλωση αμυλούχων τροφών
     
  • Αυξημένη λήψη αντιβιοτικών, αλκοόλ και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
     
  • Αυξημένη κατανάλωση υψηλά επεξεργασμένων τροφών
     
  • Ψυχογενές στρες
 
Οι παραπάνω παράγοντες προκαλούν αλλοίωση της μικροβιακής χλωρίδας (δυσβίωση) και μεταβολικές διαταραχές όπως η αντίσταση στην ινσουλίνη και χρόνια φλεγμονή στο εντερικό βλεννογόνο.
 
Η ελκώδης κολίτιδα είναι μια νόσος με σημαντικό μεταβολικό υπόβαθρο. Οι ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που οδηγούν στην ανάπτυξη της νόσου και επιβαρύνουν την πορεία της, συχνά παραβλέπονται και δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς.
 
Η χρόνια φλεγμονή, η αλλοίωση της εντερικής χλωρίδας και η αντίσταση στην ινσουλίνη επηρεάζουν την απορρόφηση μικροθρεπτικών συστατικών και οδηγούν σε σταθερή επιδείνωση της νόσου και της υγείας των ασθενών.
 
Η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής βοηθάει στον έλεγχο των εξάρσεων και της φλεγμονής. Ωστόσο, δεν αρκεί από μόνης της ώστε να βελτιώσει τη συνολική κατάσταση της υγείας των ασθενών.
 
Σε περίπτωση που δεν εντοπιστούν οι ελλείψεις και οι μεταβολικές διαταραχές που απορρυθμίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα και προάγουν τη χρόνια φλεγμονή, η πορεία της υγείας επιδεινώνεται σταθερά, ενώ μειώνεται σημαντικά η απόκριση σε φαρμακευτικές αγωγές που στοχεύουν στην καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος και της φλεγμονής, όπως κορτιζόνη, αντιφλεγμονώδη φάρμακα και βιολογικοί παράγοντες.

 

Γιατί Συχνά οι Εξετάσεις που Αφορούν τη Διάγνωση μια Αυτοάνοσης Νόσου δεν Αποτυπώνουν τα Προβλήματα των Ασθενών
 
Κάθε ασθενής που έχει διαγνωστεί με αυτοάνοσο νόσημα έχει πραγματοποιήσει μια σειρά εξετάσεων οι οποίες περιλαμβάνουν εργαστηριακό έλεγχο (γενική αίματος, δείκτες φλεγμονής, δείκτες ηπατικής ή νεφρικής λειτουργίας), απεικονιστικό έλεγχο (υπερηχογράφημα, ακτινογραφία, μαγνητική τομογραφία) και σε πολλές περιπτώσεις και βιοψία.
 
Αυτή η κατηγορία εξετάσεων συμβάλλει στη διάγνωση της νόσου και στον καθορισμό της ενδεδειγμένης φαρμακευτικής αγωγής. Είναι συχνό για τους ασθενείς με αυτοάνοσο νόσημα να υποβάλλονται σε πολλές και διαφορετικές εξετάσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για να προσδιοριστεί ποιο είναι το νόσημα από το οποίο πάσχουν. Η διάγνωση ενός αυτοάνοσου νοσήματος χρειάζεται χρόνο και διερεύνηση σε αρκετές περιπτώσεις.
 
Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας της διάγνωσης, ο ασθενής ξεκινά να ακολουθεί το θεραπευτικό πλάνο που του συστήθηκε από το γιατρό του, με στόχο τον έλεγχο της νόσου του. Ωστόσο, η λήψη φαρμακευτικής αγωγής δεν αρκεί από μόνη της για να επιτευχθεί πλήρης έλεγχος της νόσου.
 
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η διενέργεια κοινών εξετάσεων που αφορούν τη διάγνωση μιας αυτοάνοσης ασθένειας, δεν αναδεικνύει κάποιο πρόβλημα, που να μπορεί να εξηγήσει την κόπωση, τη δυσκολία διαχείρισης του βάρους, τη χρόνια φλεγμονή, την κακή γαστρεντερική λειτουργία και τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς ή να οδηγήσει σε κάποια αποτελεσματική αντιμετώπιση τους.
 
Οι προσπάθειες που καταβάλουν οι ασθενείς να βελτιώσουν την υγεία τους, συχνά αποτυγχάνουν ή δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, καθώς βασίζονται σε γενικές οδηγίες, οι οποίες δε λαμβάνουν υπόψιν τη μεταβολική κατάσταση του ασθενούς, τον τρόπο ζωής, τη διατροφή και τις συνήθειες του. Έτσι οι ασθενείς δυσκολεύονται να αισθανθούν καλύτερα και οδηγούνται σε μια συνεχόμενη αναζήτηση προκειμένου να βελτιώσουν την υγεία τους.
 
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ελλείψεις του οργανισμού και μεταβολικές διαταραχές, που δεν ανιχνεύονται εύκολα με τις κοινές εργαστηριακές εξετάσεις, περνούν απαρατήρητες για πολλά χρόνια.
 
Ο εντοπισμός και η διόρθωση των ελλείψεων αποτελούν βασικό κομμάτι της αντιμετώπισης των αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως η ελκώδης κολίτιδα.
 
Τα αυτοάνοσα είναι νοσήματα με σημαντικό μεταβολικό υπόβαθρο. Οι πιο σημαντικές μεταβολικές διαταραχές που συνδέονται με την ανάπτυξη και την πορεία τους είναι: ελλείψεις σε μικροθρεπτικά συστατικά, αντίσταση στην ινσουλίνη, διαταραχή στην ικανότητα του οργανισμού να διαχειριστεί τη χρόνια φλεγμονή και αλλοίωση της μικροβιακής χλωρίδας.
 
Για την ουσιαστική βελτίωση της κλινικής εικόνας, η αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως η ελκώδης κολίτιδα, πρέπει να περιλαμβάνει μαζί με τη λήψη της ενδεδειγμένης φαρμακευτικής αγωγής, τον εντοπισμό και τη διόρθωση των ελλείψεων και των μεταβολικών διαταραχών που τη συνοδεύουν.
 
Καθώς οριακές ελλείψεις σε μικροθρεπτικά συστατικά και μεταβολικές διαταραχές επιδεινώνονται σταδιακά σε διάστημα ετών και οδηγούν σε νόσο, χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια για τη διόρθωση τους.
 
Σε διαφορετική περίπτωση, εάν δε διαχειριστούν οι ελλείψεις και οι μεταβολικές διαταραχές που εμπλέκονται στην ανάπτυξη της νόσου, η πορεία της προχωρά σε σταθερή και σταδιακή επιδείνωση μέσα από εξάρσεις και υφέσεις, επιβαρύνοντας την καθημερινότητα και την κατάσταση υγείας του ασθενή.

 
 
Η Συμβολή των Μεταβολομικών Αναλύσεων στην Αντιμετώπιση της Ελκώδους Κολίτιδας
 
Η ανάλυση μικρών μορίων στο αίμα, ανιχνεύει ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές που συνδέονται με την πορεία και την εκδήλωση αυτοάνοσων ασθενειών.
 
Οι συγκεκριμένες εξετάσεις ονομάζονται μεταβολομικές αναλύσεις. Μετράνε πολύ μικρά μόρια που συμμετέχουν στις χημικές αντιδράσεις του οργανισμού. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι καταγράφουν τις ακριβείς ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές, καθιστώντας έτσι αποτελεσματική την αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων.
 
Το είδος των συγκεκριμένων αναλύσεων δεν είναι συγκρίσιμο με τις κοινές εργαστηριακές εξετάσεις. Πρόκειται για υψηλά εξειδικευμένες εξετάσεις, που διενεργούνται σε λιγότερα από 10 εργαστήρια παγκοσμίως με πολύ υψηλά στάνταρ.
 
Στην Ελλάδα διενεργούνται αποκλειστικά στην κλινική μας.
 
Πρόκειται για μια κατηγορία εξειδικευμένων εξετάσεων που ανιχνεύουν περισσότερους από 80 δείκτες, που αφορούν:
 

  • Σε ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών: ελλείψεις σε βιταμίνη D, βιταμίνη C, σελήνιο, ψευδάργυρο, αντιοξειδωτικά και ωμέγα-3 συνδέονται με επιδείνωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος, της εμφάνισης φλεγμονής και της κατάστασης της υγείας των ασθενών.
  • Στην παραγωγή ενέργειας στα μιτοχόνδρια (οργανίδια όπου παράγεται ενέργεια στα κύτταρα): Το 90% της ενέργειας που χρειάζεται το ανθρώπινο σώμα παράγεται σε οργανίδια που βρίσκονται στο εσωτερικό των κυττάρων, τα μιτοχόνδρια. Η μιτοχονδριακή δυσλειτουργία συνδέεται με το αίσθημα σταδιακά αυξανόμενης κούρασης και εξάντλησης που αισθάνονται οι ασθενείς.
  • Σε δυσχέρεια στο μεταβολισμό των απλών ζαχάρων: κατανάλωση απλών ζαχάρων μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να μεταβολίσει ο κάθε οργανισμός, πυροδοτεί τις φλεγμονώδεις εξάρσεις της νόσου, διαιωνίζει τη φλεγμονή και συνδέεται με τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας, το αίσθημα κόπωσης και τη δυσλειτουργία του γαστρεντερικού στους ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα.
  • Στην αντίσταση στην ινσουλίνη: η ινσουλίνη λειτουργεί ως κατασταλτικός παράγοντας στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης διαταράσσουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, επιδεινώνουν την αυτοανοσία και επιταχύνουν την καταστροφή των οργάνων που πλήττονται από το νόσημα. Παράλληλα, αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης εμποδίζουν την καύση του λίπους και συνδέονται με τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς να ρυθμίσουν το βάρος τους.
  • Στο μεταβολισμό των νευροδιαβιβαστών: ουσίες όπως η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη και η αδρεναλίνη μεταβιβάζουν μηνύματα μεταξύ των κυττάρων και ρυθμίζουν τη λειτουργία του νευρικού και ορμονικού συστήματος. Οι μεταβολομικές αναλύσεις παρέχουν ακριβή εικόνα για την έκκριση των συγκεκριμένων νευροδιαβιβαστών οι οποίοι επηρεάζουν τις εναλλαγές στη διάθεση και το αίσθημα μελαγχολίας που βιώνουν συχνά οι ασθενείς.
  • Στο μεταβολισμό των λιπαρών οξέων: η σχέση μεταξύ ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρών είναι σημαντικός δείκτης για την ικανότητα του οργανισμού να διαχειρίζεται τις φλεγμονές, συνδέεται με τις φλεγμονώδεις εξάρσεις της νόσου και το αίσθημα πόνου που συχνά βιώνουν οι ασθενείς.
  • Στην κατάσταση της μικροβιακής χλωρίδας του οργανισμού: αλλοίωση του μικροβιώματος συνδέεται με επιδείνωση της λειτουργίας του γαστρεντερικού συστήματος, φουσκώματα, κοιλιακή διάταση, εναλλαγή δυσκοιλιότητας με διάρροια, ενώ ταυτόχρονα επηρεάζει  τη διάθεση και την ενέργεια των ασθενών με ελκώδη κολίτιδα.
 
Μέσα από τις εξετάσεις σχηματίζεται μια πλήρης εικόνα για την κατάσταση της υγείας του εξεταζόμενου. Εντοπίζονται οι δείκτες που συνδέονται με τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας, την κακή γαστρεντερική λειτουργία, τη δυσκολία ρύθμισης του βάρους, τη χρόνια φλεγμονή και τις εναλλαγές της διάθεσης που βιώνουν οι ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα.
 
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων αξιολογούνται από την επιστημονική ομάδα της κλινικής μας, ώστε να διαμορφωθεί το θεραπευτικό πλάνο, που ταιριάζει στον κάθε ασθενή.
 
Μέχρι και λίγα χρόνια πριν, η ακριβής καταγραφή των ελλείψεων σε κάθε άτομο ήταν ιδιαίτερα δύσκολη με τις κλασσικές μεθόδους μέτρησης. Έτσι η διόρθωση τους βασιζόταν σε γενικές οδηγίες. Τα τελευταία χρόνια, αυτή η ευαίσθητη μέθοδος μέτρησης, που ανιχνεύει μικρά μόρια στον οργανισμό, παρέχει ακριβή εικόνα για την κατάσταση της υγείας ενός ατόμου.
 
Με βάση την κλινική μας εμπειρία στους ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα, ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, στη διόρθωση των ελλείψεων και στη διατροφή με βάση με τα αποτελέσματα των μεταβολομικών αναλύσεων επιφέρουν:
 

  • Βελτίωση της πορείας της νόσου και μείωση της συχνότητας και της διάρκειας των εξάρσεων.
     
  • Μείωση του αισθήματος κόπωσης και αύξηση των επιπέδων ενέργειας.
     
  • Μείωση της φλεγμονής και του πόνου.
     
  • Βελτίωση της λειτουργίας του γαστρεντερικού.
     
  • Βελτίωση της διάθεσης και μείωση των συναισθηματικών μεταπτώσεων.
     
  • Βελτίωση της ανταπόκρισης στη φαρμακευτική αγωγή.
 
Συνήθως απαιτούνται 6-8 μήνες για την επίτευξη μιας σημαντικής αλλαγής, ένα έτος για να σταθεροποιηθεί ο οργανισμός σε ένα καλύτερο επίπεδο λειτουργίας και δύο χρόνια για την επίτευξη των βέλτιστων αποτελεσμάτων.
 
Μέσα από την κλινική μας εμπειρία έχουμε διαπιστώσει ότι η διόρθωση ελλείψεων του οργανισμού σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία και η αποκατάσταση των μεταβολικών διαταραχών, βελτιώνουν την ικανότητα του οργανισμού να διαχειρίζεται τη φλεγμονή, επιταχύνει τις διαδικασίες επούλωσης και μειώνει τη συμπτωματολογία όπως το αίσθημα πόνου, τη χρόνια κόπωση, τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας που βιώνουν οι ασθενείς. Σταδιακά οι ασθενείς βελτιώνουν την ποιότητα ζωής τους, και παρατηρούν μια σταθερή βελτίωση.
 
 


 
Βιβλιογραφικές Αναφορές:

[1] Health-related quality of life in patients with long-standing ulcerative colitis in remission Therap Adv Gastroenterol. 2022 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8842447/
[2] Dietary Carbohydrate Constituents Related to Gut Dysbiosis and Health  Ye Seul Seo et al. Microorganisms. 2020 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7143995/
Επιμέλεια Κειμένου: Επιστημονική Ομάδα Metabolomic Medicine

Συνεργαζόμαστε με ερευνητές και ιδρύματα σε όλο τον κόσμο για να παρέχουμε τις πιο προηγμένες και ακριβείς αναλύσεις.
Δείτε την κλινική

Ποιοι Είμαστε

www.metabolomicmedicine.com Η Επιστημονική Ομάδα της Metabolomic Clinic αποτελείται από εξειδικευμένους κλινικούς ιατρούς που μοιράζονται μαζί σας την εμπειρία τους στην αιχμή της σύγχρονης ιατρικής. Δείτε τους όλους
Ας κρατήσουμε επαφή.
Εγγραφείτε στο newsletter και κατεβάστε δωρεάν τον οδηγό για όσους έχουν διαγνωστεί με αυτοάνοσο νόσημα.